Giro del Friuli 2011

Details

Gepubliceerd: zaterdag 01 oktober 2011 23:25

Tekst Hans Schoonbeek | Foto's Marguerite Ruys, Willem Posthumus Meyjes, Flip Kruyt, Riekie van Sijtveld en Hans Schoonbeek

Van zaterdag 10 t/m 16 september 2011 was er weer een fantastische buitenland-reis. Dit keer naar de Friuli in noord-oost Italië, waar we genoten van een prachtige nazomer met temperaturen rond de 30°. Vanuit het 3-sterren hotel "Al Picaron" in San Daniele del Friuli werden prachtige routes gereden. De unieke ligging maakte het mogelijk een prachtige mix te maken van de Dolomieten, de grensstreek met Slovenië, de vallei van de Tagliamento en de vele prachtige steden en dorpen als Venzone, Gemona, Udine en Grado aan de Adriatische Zee. Maar ook de culturele en culinaire aspecten van de streek kwamen uitgebreid aan bod.

Zondag 11 september

De Slovenia route bracht ons op de eerste dag oostwaarts langs de prachtige bergen van het Parco Naturale delle Prealpi Giulie via de Passo Tanamea naar een koffiestop in het Sloveense dorpje Kobarid. Onze invasie werd met alle vriendelijkheid ontvangen en de exotische Lancia's uitgebreid bewonderd.

De route leidde ons een grenspost zuidelijker weer terug de Friuli in en naar het pitoreske centrum van Cividale. De doorgaande weg naar het Maria bedevaartsoord Castelmonte was afgezet, maar werd na een aantal individuele zoektochten toch gevonden. Na een kort bezoek leidde de route ons langs een aantal typische dorpjes terug naar een hoogstnoodzakelijke verfrissing in Al Picaron.

Maandag 12 september

De Barcis route voerde ons westwaarts, nogmaals een prachtig bergparcours in de richting van het Parco Naturale delle Dolomiti Friuliane. Op de route vonden we de Fonti Solforose met zwavelhoudend water en bezochten we het prachtig aan het water gelegen maar wat ingeslapen Barcis.

Na een wandeling of een lunch wees de route ons met een "Ga één voor één over de hangbrug" naar de overkant, wat door sommigen begrepen werd om dit persoon voor persoon lopend te doen, afvragend hoe het nu met de Lancia verder moest... De brug was wèl erg smal en eigenlijk ongeschikt om een Thesis te dragen. Aan de overkant ging het bijna 1000 m omhoog naar wintersportdorpje Piancavallo, waar we de enige regendruppels van de week op het dak kregen.

Daarna daalde de route weer af naar de vlakte, naar "kurketrekkerstad" Maniago, waar we het museum voor smeedkunst konden bezoeken voordat we naar ons hotel terugkeerden.

In de avonduren was een Grappa proeverij voor ons die vol trots en met de nodige humor gepresenteerd werd door de eerste vrouwelijk Grappamaakster van het oudste familiehuis Nonino. Een reeks ambachtelijk gemaakte Grappa, die ons bijzonder smaakte!

Dinsdag 13 september

De Grote Berg route bracht ons deze dag noordwaarts de Dolomieten in voor een rit van 180 km met geweldige uitzichten. Na 100km staken we de Passo Sella di Razzo op 1760 m hoogte over en kwamen we in de Sauris. In deze geïsoleerde streek, ze noemen het zelf Zahre, wordt nog een oud-Beiers dialect gespoken. We werden verwelkomd met bijzonder smakelijke lokale ham, kazen en ambachtelijk gebrouwen bier.

De facultatieve route leidde ons over de smalle top van de stuwdam ergens in, wat ons aanvankelijk een oude mijn leek! Na de eerste schrik bleek het werkelijk een -onverlichte- tunnel te zijn... Met volop eigen licht en vechtend tegen alle oerangst hebben we het toch voltooid. Achteraf slechts zo'n 400 m, maar een must voor iedereen! De mooie haarspeldbochtenklim naar de Passo di Pura is bovendien ook een beloning.

De tweede facultatieve route leidde ons door het Tagliamento dal naar een beklimming die beter aangeduid kan worden als een trappenhuis. De uiterst smalle SS552 stijgt 500m met zo'n 10 haarspeld bochten, verbonden door slechts 500 m min-of-meer rechte weg. En na de pas stort-ie op dezelfde manier weer omlaag het dal van de Torrente Meduna in en uiteindelijk weer terug naar Al Picaron. Een ware aanslag op de remsystemen van de klassiekers!

Woensdag 14 september

Na al het harde werken afgelopen dagen bracht de Grado route was rust. Een rit door de laagvlakte langs stille wegen en slaperige dorpjes. De route liep langs Manzano, waar 1100 stoelfabrieken huizen. De grootste stoel ter wereld staat hier op de route, jaarlijks komen hier meer dan 35 miljoen stoelen vandaan!

De route leidde ons ook naar de oudste distilleerderij van de Friuli, Nonino, die we al eerder konden proeven.

Ook het Redipuglia monument lag op de route. Het is gebouwd ter nagedachtenis aan de gevallenen in de 1e Wereldoorlog en een typerend voorbeeld van de bouwstijl onder de regering van Italië in die jaren.

In het schilderachtige Grado konden we verder bijkomen met een zonnige wandeling langs de boulevard, over het strand of door de Adriatische Zee.

De route terug leidde ons langs Aquilea, waar de unieke mosaïkvloer van de Basiliek konden bekijken en langs de 18e eeuwse Villa Manin.

Donderdag 15 september

Hoogtepunt van deze dag was ons bezoek aan de mozaïek school in Spilimbergo, waar we konden zien hoe mooi deze kunst zich ontwikkeld tot in de moderne tijden. Na een lunch bracht een rappe rit ons net op tijd bij Bagatto, een van de topproducenten van de beroemde San Daniele Ham. Een presentatie maakte ons duidelijk hoeveel inspanning het kost om de ham zo perfect te drogen en de smaak te ontwikkelen. Natuurlijk konden we ook proeven wat het resultaat van zoveel aandacht is.

In de late middaguurtjes konden we nog de Cornino route rijden en zo nog wat zien van het Riserva Naturale Lago Di Cornino, het vlinderdorp Bordano en het middeleeuwse dorpje Venzone met z'n gezellige lavendel winkeltjes.

De laatste avond vulde zich met vele danktoespraken voor de mensen van Al Picaron,  die ons zo fijn verzorgden, de sponsors die de week voor ons betaalbaar maakten en de clubleden die deze prachtige week voor ons uitdachten, voor-reden en organiseerden.

Een perfecte plek, een perfect verblijf, prachtige routes en de geweldige sfeer die de reizen van de club zo karakteriseert!