Voorjaarsrit 2014 | De Noordelijke grensstreek route

Details

Gepubliceerd: dinsdag 03 juni 2014 19:42

Tekst: Hans Schoonbeek | Foto's: Arian van Beusekom en Hans Schoonbeek

Al voordat het weekend van de Voorjaarsrit begon, was het een succes: binnen enkele weken was het hotel -en daarmee het weekendarrangement- al volgeboekt. Hotel Tiek, net over de grens in het Duitse Meppen gelegen, was het gehele weekend voor de Lancia Club als overnachtingsplaats en ook startplaats voor de zaterdagrit

Sebastian en Christa hadden samen met Laddy en Meta een hoop tijd gestoken om van het weekend van 9, 10 en 11 mei een prachtige Voorjaarsrit in het grensgebied van Noord Nederland te maken. En zo konden we eens genieten van een stukje Nederland, helemaal tegen de Duitse grens, waar het landschap en de dorpen er nog uitzien als op een oude ansichtkaart. Waar de bewoners vreemdelingen vriendelijk begroeten.

Vrijdagavond was de ontvangst en een eerste gezellige maaltijd samen en een avond om bij te praten. Op de hotelkamer stond zelfs een prachtig verrassingspakket met een reeks Lancia pins van Auto Europa-Italië, wat lekkere bad- en bodyprodukten en een heerlijke panetone voor ons klaar om het luxe gevoel te completeren.

Op de zaterdag stuurde Sebastiaan ons na het ontbijt op pad voor de puzzelrit door de Noordelijke Grensstreek. Het eerste stuk bracht ons door het wijdse Nederlandse veengebied naar de koffiestop bij Martin Willems. Daar mocht de bestuurder een behendigheidsproef afleggen door achteruit zo dicht mogelijk bij de lat te rijden -zonder 'm met de band aan te raken. En alleen door de spiegels te gebruiken. De zeer vaardige Fulvia piloot Bart Boosman wist ieder achter zicht te laten met een afstand van slechts 10cm! (Daar ging de hoop op mijn poging van 12 cm) Verder moest van 2 detailfoto's het juiste Lancia model geïdentificeerd worden. Uhhmm... ja... die heb ik wel eens gezien... wat was 't ook weer??? Beta Trevi dashbord, dus.

Daarna mochten we kort bijkomen met koffie en cake, gesponsord door Martin, en rondkijken bij zijn museum-achtige garagebedrijf. De vele Italiaanse schoonheden en enkele zelfs zeer bijzonder verzamelaarsmodellen brachten menigeen weer eens in verleiding...

Vervolgens was het op pad, de provinciegrens over bij ter Apel, het "Westerwolde" in. Bij Groningen denken de westerlingen aan uitgestrekte akkers, klei, dijken en een verre horizon. Maar Westerwolde, in de 'staart' van Groningen, bleek totaal anders. We reden dus over mooie kronkelwegen zonder verre einders, langs intieme stukjes hei, bos en akkerland. Kronkelende beekjes en voorzichtige glooiingen van uitlopers van de Hondsrug maken het voor ons dan alweer helemaal buitenland. Dat het een beetje regenachtig weer was, maakte het plezier voor ons amper minder.

Voor de lunch mochten we per Lancia de vesting Bourtange bestormen. Bij uitzondering werden de moderne vierwielers toegelaten binnen de wallen van de meer dan 400 jaar oude vesting.

Versterkt door de lunch werd het tijd voor de rit door het Emsland, een vroeger moerasgebied, ooit zo erg dat het hoogontwikkelde Duitsland zich vorige eeuw ervoor schaamde: een witte vlek op de kaart, een enigszins naargeestig, achtergebleven veengebied dat moeilijk toegankelijk was en daardoor relatief onbekend. Maar tijdens onze rit bleek het nu net over de grens niet een zompige duisternis met onverstaanbare moeras Duitsers, maar eerder in een soort Oost-Nederland. Daarbij staken we de schilderachtige Ems vele malen over, met telkens een nieuwe blik op het land.

Eenmaal terug werkte de organisatie hard om de puzzelformulieren te controleren en voor het diner kon de prijsuitreiking al plaatsvinden aan Radboud en Olivia die duidelijk hun uiterste best gedaan hadden de hele dag.

De diner was weer gekenmerkt door de Duitse gastvrijheid. Helaas was het weer niet goed genoeg om buiten van de geplande barbecue te genieten, maar het smaakte binnen toch zeker evengoed.

Op de zondag was het na het ontbijt een korte route van zo'n 50 km naar de Meyer Werf in PapenburgHier werden we meegenomen voor een 2 uur durende rondleiding, waarbij de werf gepresenteerd wordt en het raadsel ontsluierd van deze "onmogelijke" plek voor de bouw van zeeschepen. Sinds de restucturering van het bedrijf worden hier de grootste cruiseschepen ter wereld gebouwd. De complexe logistiek van het bouwen van zulke grote schepen op relatief weinig ruimte werd uitgebreid gepresenteerd, inclusief het binnenhijsen van de voor uitvaart benodigde sleepboot. Het in aanbouw zijnde cruisschip was inderdaad indrukwekkend groot!

Als afsluiter van het prachtige weekend was er aansluitend nog een uitgebreide lunch om na te praten over alle moois. Namens alle deelnemers spak Wouter vanuit het clubbestuur de grote dank en complimenten uit: Christa en Sebastian hebben samen met Meta en Laddy ons een prachtig weekend bezorgd.